De eerste solotentoonstelling van de Zuid-Koreaanse kunstenaar Do Ho Suh is vanaf nu te zien. Prachtige werken die verwijzen naar wat een huis en een thuis is en hoe beide een belangrijke rol spelen in het leven.
Door: Marijke Phoa
Hoofdfoto: David Hockney, May blossom on the Roman road, 2009. Foto: Jan-Kees Steenman,
Do Ho Suh
18 mei 2019 – 29 sep 2019
Museum Voorlinden
In Museum Voorlinden zijn voor het eerst de prachtige installaties van Do Ho Suh (1962) in een solotentoonstelling in Nederland te ervaren. De Zuid-Koreaanse kunstenaar is het meest bekend om de stoffen replica’s die hij maakt van zijn voormalige en huidige woningen. Als een soort ijle herinnering staan ze in de witte ruimtes van het Voorlinden. Niet alleen is hij bezig met wat een huis een thuis maakt, maar ook hoe kleding een andere vorm van architectuur om ons heen is. Hij maakt zijn installaties dan ook met traditionele Koreaanse stoffen en borduurtechnieken.
Vooraan: Main Entrance, 348 West 22nd Street, New York, NY 10011, USA, 2016
Vaak komen juist de tussenruimtes aan bod. Gangen, trappen, entreehallen, ruimtes waar je eigenlijk nooit bij stilstaat, ze enkel gebruikt om tot je doel te komen. Zo ziet hij ook het leven, als een aaneenschakeling van tussenruimtes waar we doorheen bewegen om tot ons doel te komen. Juist doordat hij er zodanig veel aandacht aan besteed in zijn werk, worden die ruimtes weer speciaal. Een stopcontact, een scharnier, een sleutelgat, alles is prachtig met de hand geborduurd en tot leven gewekt.
Hub, 3rd Floor, Union Wharf, 23 Wenlock Road, London N1 7ST, UK (detail), 2016
Naast zijn installaties tekent Suh, maakt hij gebruik van readymades en heeft hij iets unieks bedacht: een soort boorduurtekeningen. Van een afstandje lijken het net krijttekeningen, maar als je dichterbij komt blijken ze van draad gemaakt. Met een unieke techniek borduurt hij eerst in gelei, waarna de gelei weggesmolten wordt zodat alleen de draden overblijven op het papier. Hierdoor krijg je een half organisch uitziende tekening, wat een enorme levendigheid geeft.
My Homes, 2014
Toch is het vooral de fragiliteit van al zijn werken die zo enorm aanspreken. Van de eenzame trap, die je nooit zou kunnen betreden, tot de transparantie van de gekozen stoffen. Alles lijkt zo te kunnen vervliegen, als een herinnering. Suh wil de herinneringen dolgraag bij zich houden. Hij maakt de stoffen constructies zelfs zo dat hij ze in een koffertje kan vervoeren. Dat hij thuis altijd bij zich kan dragen. Of aan ons laten zien, in het museum. En hij zich vervolgens overal thuis kan voelen.