Huis Marseille | Eddo Hartmann

Noord-Korea is misschien wel het laatste land dat nog niet ‘platgefotografeerd’ is door elke toerist met een mobieltje. Tentoonstellingen met zo’n groot oeuvre van foto’s van het land komen dan ook weinig voor. Grijp dus vooral je kans.

Door: Marijke Phoa
Hoofdfoto: Standbeeld van Kim Il Sun, Metro Pyongyang, 2015

Eddo Hartmann – Setting the Stage: Pyongyang, North Korea, Part 2
9 dec 2017 – 4 mrt 2018
Huis Marseille

Ah, Noord-Korea, het laatste stukje onontgonnen land voor fotografen. Niet zo lang geleden liepen wij nog te verlangen naar andere tijden in de tentoonstelling ‘De verliefde camera‘ van Ed van der Elsken in het Stedelijk Museum. Toen zeiden we dat het voor sommige fotografen ook gewoon een kwestie was van in de perfecte tijd geboren te zijn, waarin de mensen nog fantastisch gekleed gingen en niet alles al duizend keer vastgelegd was met een mobieltje. Noord-Korea zit wat dat betreft vast in een tijdbubbel en maakt het nog ideaal om te fotograferen. Het land is het laatste mysterie. Een tentoonstelling zoals Setting the Stage: Pyongyang, North Korea, Part 2 van Eddo Harmann wordt dan ook gretig bezocht.

Where are you, dear general?, 2017

Part 1 ging vooral over de architectuur van Noord-Korea. Voor part 2 wilde Hartmann het menselijke element meer belichten. Het resultaat zijn foto’s (en video’s) die momenten van verstilling in het alledaagse leven vastleggen. Een ritje met de metro, de straten rond middernacht, in je eentje op de duikplank zittend. Het heeft iets sereens, misschien zelfs iets eenzaams, maar ook iets kunstmatig en afstandelijk.


Toestemming vragen, groot studiehuis van het volk, Pyongyang, 2016

Vaak zie je de mensen letterlijk vanaf een afstand – of iemands achterhoofd – maar ook de portretten missen wat toegankelijks. Of dit komt omdat Hartmann, zoals elke toerist, met een gids begeleidt werd en diezelfde ontoegankelijkheid die hij persoonlijk voelde wilde overbrengen op fotografie kunnen we alleen naar gissen. Het zou ook kunnen dat hij vooral de personen in relatie tot de gebouwen wilde laten zien. Wonen in een stad die zodanig ontworpen is om de ideale staat uit te beelden zal ook zijn weerslag op het gedrag van mensen hebben.


VR-ervaring

Leuke afwisseling (en in scherp contrast met de foto’s) in de tentoonstelling is de VR-ervaring, waar je door middel van de bril in het midden van de metrohal van Pyongyang staat. Juist door deze ervaring valt de afstandelijkheid van de rest van de tentoonstelling op. Lijkt op de foto’s de metrohal iets kils te hebben, waarbij iedereen één anonieme massa vormt, blijkt het uit de video dat er veel meer interactie tussen mensen plaatsvindt. Je ziet vrienden die elkaar voort trekken als eentje te lang naar de 3D-camera van Hartmann aan het kijken is, vriendinnen lopen samen over het perron, een hele klas komt langsstromen. Het voelt ‘normaler’. Een grappig effect is wanneer je iemand naar je ziet kijken, dat je hen volgt terwijl zij doorlopen, hierdoor lijkt het alsof je echt oogcontact hebt met iemand en je er echt staat.


Trolleybus, Pyongyang, 2015

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *