Grenzen vervagen in de tentoonstelling ‘Where do I begin’ van Shilpa Gupta. Grenzen tussen mensen, tussen landen en die van jouwzelf als toeschouwer en jij als performer. Neem vooral deel aan de tentoonstelling en laat je grenzen achter.
Door: Marijke Phoa
Hoofdfoto: 24:00:01, 2010-2012
Shilpa Gupta – Where do I begin
17 feb 2018 – 21 mei 2018
Museum Voorlinden
Ruim vier jaar geleden kwamen we het werk van Shilpa Gupta al eens tegen in de tentoonstelling ‘Don’t you know who I am’ in M HKA,Antwerpen. Ondertussen weten al vrij veel mensen wie ze is, maar wij waren het eerlijk gezegd even vergeten. Haar werk is namelijk niet zo herkenbaar als je zou denken. Ze werkt met textiel, geluid, ready-mades (bestaande objecten die zij aanpast), licht en performances. Heb je één werk gezien, dan heb je nog lang niet alles gezien. Gelukkig is dat ook haar bedoeling geweest. In haar tijd op de kunstacademie hielden klasgenoten zich teveel bezig met een zekere stijl te ontwikkelen die gemakkelijk herkenbaar is, Gupta houdt zich juist bewust bezig om steeds wat anders te doen. “Op die manier blijf je kritisch kijken naar je eigen werk.” aldus Gupta.
Someone Else – A library of 100 books written anonymously or under pseudonyms, 2011
Toch heeft Gupta wel een verbindende factor in al haar werken. Zo is zij geïnteresseerd in allerlei vormen van grenzen. Tussen mensen, bijvoorbeeld in ‘Where do I end and you begin’, maar ook grenzen tussen landen. 1:998.9 / 3360 KMS OF FENCED BORDER, EAST / SUNDERBANS TO TEEN MATH / DATA UPDATE: MARCH 31, 2014 / 3364 meters cloth hand woven in Phulia, an Indo Bangladesh border town’. is een behoorlijke titel, maar het werk komt er op neer dat de lengte van het doek – dat de performers bewerken – overeenkomt in schaal met de lengte van het hek dat de grens tussen India en Bangladesh vormt. Op deze effen witte stof tekent de performer lijnen om het landschap op deze grens te symboliseren. Vaak is de cultuur van zo’n gebied ouder dan de grenzen die daar getrokken worden, wat de mensen dus meer gemeen laat hebben dan een hek doet denken. “Misschien zijn de wevers van het doek ook wel migranten geweest, dat is een extra laag in mijn werk, maar wel een die toevallig is ontstaan.”
1:998.9 / 3360 KMS OF FENCED BORDER, EAST / SUNDERBANS TO TEEN MATH / DATA UPDATE:
MARCH 31, 2014 / 3364 meters cloth hand woven in Phulia, an Indo Bangladesh border town, 2012-2018
De grenzen binnen één persoon worden verkend in het werk Someone Else – A library of 100 books written anonymously or under pseudonyms (2011). Gupta heeft ruim honderd boeken gevonden die anoniem of onder een andere naam geschreven zijn. In de metalen afdrukken van deze boeken heeft Gupta vervolgens verwerkt waarom iemand ervoor zou kiezen een andere naam te gebruiken. Zo zijn er verassend veel schrijvers die willen voorkomen dat lezers karaktereigenschappen van het hoofdpersonage aan de schrijver zelf toeschrijven. Maar andere redenen zijn bijvoorbeeld vaders die teleurgesteld zouden raken in hun zonen, schrijvers die bekend staan om non-fictie maar juist voor de verandering fictie willen schrijven of omdat ze een andere baan ernaast hadden. Dit soort gespleten persoonlijkheden, die wel naast elkaar kunnen bestaan, is wat Gupta zo aantrok tot de boeken.
Someone Else – A library of 100 books written anonymously or under pseudonyms (detail), 2011
Ook is er een interactief werk:Speaking Wall (2009-2010). Op deze rij bakstenen beweeg je heen en weer op commando’s van de muur. Door de sensor weet de muur precies waar je staat en draagt het je op nog een extra stap voorwaarts of achterwaarts te zetten. Tussendoor komen poëtische teksten van deze muur “I am the wall in your house, that you are unable to see. you walk past me, and you may never know. You came. You took. You left. I continue to bleed”. De grens tussen jij als toeschouwer en jij als performer vervaagt in dit werk. Je wordt onderdeel van het werk “now you are no longer stepping on the border”.
Speaking Wall, 2009-2010