Wanneer je onverhoopt regelmatig het ziekenhuis moet bezoeken, kan het nog best fijn zijn als dat het AMC is! Met één van de grootste na-oorloogse kunstcollectie in Nederland, is er genoeg te zien om de tijd te doden.
Door Marijke Phoa
Mijn vriend (Wouter) heeft onlangs een niertransplantatie gehad. Nadat het binnen de directe familie niet lukte om een geschikte donor te vinden, heeft Carla, een vriendin van de familie, zich aangeboden als donor. Ongelooflijk onbaatzuchtig. Het is namelijk voor iedereen prima mogelijk om met één nier te leven, toch geeft bijna niemand zich op om als levende donor te fungeren. Ontzettend jammer want ik ervaar nu aan den lijve hoe het is dat iemand langzaam steeds slechter wordt, hoe het steeds spannender wordt of er wel een donor gevonden gaat worden en hoeveel verschil het maakt als iemand een nieuwe nier heeft. Dankzij het initiatief van Carla is er nog vóórdat Wouter aan een dialyse moest geopereerd kunnen worden (want men wordt echt niet beter van een dialyse) en gaat het nu ontzettend goed met hem. Hierbij dan ook mijn oproep om donorschap nog eens te overwegen, en dan met name te doneren wanneer je gewoon nog leeft!
Hans Broek: Midcity
Andere zijde van de niertransplantatie is een uitgebreid ziekenhuisbezoek van ruim tien dagen en regelmatige controles waarvoor teruggekomen moet worden. Gelukkig heeft het AMC één van de grootste kunstcollecties van het land! Tijdens het wachten werd het haast een sport om een nieuw interessant kunstwerk te spotten in het ziekenhuis. Elke keer als ik mijn vriend ging opzoeken nam ik een andere verdieping voordat ik op zijn afdeling zou komen.
De collectie is zo verdeeld dat per afdeling er een thema is. Van een groep Aziatische kalligrafie tot foto’s van rurale stadjes op plexiglas, en van portretten van koeien tot zeefdrukken met een waterthema. In de grote hallen op de begane grond zijn grotere sculpturen te vinden, maar her en der zijn er ook kleine beeldjes verstopt op de gangen zoals bij het Emma kinderziekenhuis.
Het enige jammere aan de kunstcollectie in het AMC is dat het toch ten eerste een ziekenhuis blijft. De belichting (TL-buizen) is in vele gevallen totaal niet geschikt voor de werken die er hangen. Door hoogglanzend glas dat voor printen hangt wordt het licht ten eerste al sterk weerkaatst, maar daarbij is het ook nog erg geel licht waardoor werken een andere kleur lijken te hebben. Daarnaast hangt er in de meeste gevallen geen enkele informatie bij over de maker, laat staan een titel. Wanneer je dan eens verliefd wordt op een werk, kost het de nodige moeite om de nodige informatie terug te vinden. De website van het AMC laat maar een beperkte hoeveelheid werken zien, zonder daarbij een handig zoeksysteem aan te bieden. Mocht je een werk tegen komen en je wilt meer weten, dan is het het gemakkelijkst daar een foto van te nemen en deze (goed bijgesneden) via google image-search te zoeken. Helaas staat in ons onderstaande overzicht alsnog een heleboel werken waar we niks van af weten, maar wel van genieten.
