Voor de twaalfde keer is Glow weer neergestreken in Eindhoven om diens bijnaam ‘de lichtstad’ eer aan te doen. Een route van ongeveer 6 km langs verschillende lichtkunstwerken rondom het thema the Source. Wij waren onder de indruk!
Door Marijke Phoa
Glow
11 nov 2017 – 18 nov 2017
Eindhoven
Voor de twaalfde keer is dit jaar Glow weer in volle gang in Eindhoven. Een festival waar kunstenaars van binnen- en buitenland een sculptuur of installatie maken van licht rondom een bepaald thema. Dit jaar is het thema ‘The Source’, maar dat neemt uiteraard de ene kunstenaar letterlijker dan de ander. Langs een route van 6 kilometer zijn 21 lichtkunstwerken opgesteld, maar daarnaast zijn er ook nog tal randprojecten georganiseerd en stelt het Van Abbemuseum ’s avonds ook haar deuren nog open met een speciale Glow tentoonstelling. Genoeg te doen dus, en zeker de rit naar Eindhoven waard.
Voor ons sprongen er twee werken met name uit. Step into the light 2.0 van Michel Suk en Sonos Ignitia van Nikolai Gillissen, Almar Sinte Maartensdijk en Ricky van Broekhoven. Twee werken die eigenlijk mijlenver uit elkaar liggen in omvang, techniek en uitvoering, maar beide in hun eigen recht een zeer indrukwekkend werk waren.
Sonos Ignitia bestaat uit een tiental vuurkorven die gekoppeld zijn aan een geluidsinstallatie. Op een elektronische semi-psychedelische melodie reageren vervolgens de vlammen door groter en kleiner aan hevigheid te worden. Waar we vroeger misschien ritueel dansend om het kampvuur gingen, staan we nu om een dansend kampvuur heen. Het voelt warm, en haast alsof je teruggaat naar de oer. Het is typisch zo’n werk dat heel klein voelt, bescheiden, maar daardoor des te meer intiem.
Step into the light 2.0 op het Stadhuisplein daarentegen is een gigant uit de toekomst. Als buitenaardse wezens ooit neerdalen in Eindhoven zou het misschien eenzelfde soort ervaring oproepen (de lichtshow had wat weg van de alienfilm Close Encounters of the Third Kind uit 1977). Michel Suk heeft op elk gebouw dat rondom het Stadhuisplein torent een rits lichtkanonnen gezet, die op de muziek van de film le Mépris een choreografie aan licht uitvoeren. We voelde ons klein, maar ook extatisch en wanneer dan zo’n lichtkanon een gigantische spot op ons neer laat dalen voelde het even als een openbaring. De muziek is grandioos en enorm theatraal, waardoor wij ook nog eens een aandrang voelde om te gaan dansen. En wij niet alleen, overal op het plein zag je kleine improvisaties van moderne dans of balletuitvoeringen langskomen van bezoekers die geroerd waren.
We zijn benieuwd of jullie eenzelfde ervaring hadden bij deze werken, of juist een ander werk véél toffer vonden, laat het ons weten!