Kunstenfestival Tweetakt is nog in volle gang, want al stopt het deze week in het centrum van Utrecht, gaat het op Fort Ruigenhoek gewoon door! Wij gingen naar de voorstelling Synchroon en vertellen je daar graag meer over.
Door: Marijke Phoa
Hoofdfoto: Synchroon (still) © Clara Hermans
Gesponsord
Kunstenfestival Tweetakt is nog in volle gang in Utrecht. Tot en met zondag 15 april zijn de voorstellingen her en der verspreid door het centrum van Utrecht, met als hart het festivalplein op de Neude. Daarna is er nog tot en met 10 juni elke zondag en feestdag een programma te bezoeken op Fort Ruigenhoek. Waarom is dit tof? Nou dat vertellen we jou graag.
Ten eerste omdat er een héél breed aanbod aan verschillende performances, voorstellingen en interactieve werken is, die ook nog eens prima betaalbaar zijn. Het duurste wat wij met onze steekproef tegen waren gekomen was 16 euro, en dat is wanneer je bijvoorbeeld geen kortingskaarten of iets dergelijks hebt. Maar je hebt ook voldoende dat gratis is, of bijvoorbeeld maar 4 euro en die is dan weer inclusief een drankje.
Ten tweede omdat het voor een heleboel verschillende leeftijden heel erg leuk is om te doen. Je hebt bijvoorbeeld de tentoonstelling GRRRRROENTEN 2 die al vanaf 3 jaar leuk is om te bekijken. Maar ook tentoonstellingen over hangjongeren bijvoorbeeld, die misschien tieners wat meer aanspreekt.
Wij gingen naar de dansvoorstelling Synchroon. Die is nu niet meer te zien, maar was wel heel vet, dus we beschrijven de ervaring alsnog even voor je. Mogelijk dat ze nog een keertje los van het festival de theaters in gaan, dan weet je in ieder geval of het wat is.
De dansvoorstelling gaat over vooroordelen. Wanneer de ‘dansers’ op een groot rond podium elk op een eigen lopende band beginnen te lopen – synchroon met elkaar en de geluidsband – worden wat vragen aan de dansers/publiek gesteld die je gelijk al in je hoofd beantwoord. Wie heeft er eens een fiets gestolen? Wie komt er uit Zweden, of Afrika? Wie heeft er een dochter van 19? Daarna begint een soort hypnotiserend tafereel van een uur waarin de dansers soms synchroon lopen, en soms in een prachtig ‘canon’ om de beurt dezelfde beweging maken. Ook in dit tafereel wordt er van je gevraagd of je geheel objectief naar de handelingen kijkt. Is gecatcalled worden door de jonge vrouw minder intimiderend dan door de donkere man? Vinden we het gek van de één dat hij/zij de ander zakkenrolt en bij de ander meer vanzelfsprekend? Vind je het bij een man of een vrouw onsmakelijk als hij/zij even de onderbroek uit zijn/haar bilnaad trekt?
Synchroon (still) © Clara Hermans
De geluidsband brengt de dansers ondertussen naar verschillende situaties, naar ruimtes met krakende houten vloeren, grindpaden en in gevaarlijke situaties waarbij de dansers je onder schot houden. Het verveeld dus geen moment. Elke keer lopen ze anders, hebben ze opeens wel interactie met elkaar, wisselen ze van loopband en draait opeens het hele podium rond!
Aan het einde van de tentoonstelling hoor je de vragen nog eens, dit keer steken de dansers hun handen op als de stelling op hen slaat. Daar zal je misschien nog verrast worden, dus we verklappen niks, maar leuke antwoorden zijn het wel en het geeft je een leuk inzicht over je eigen vooroordelen.
Probeer dus vooral nog een voorstelling bij Tweetakt, misschien kom jij ook wel zo’n ‘parel’ als Synchroon tegen!